Mogłoby się wydawać, że nie ma nudniejszego miejsca do życia niż głęboka prowincja na pograniczu kazachsko-chińskim. Zwłaszcza, gdy jest się jedenastoletnim chłopcem, którego głównym zajęciem, podobnie zresztą jak jego o rok młodszej siostry, jest zbieranie dziko rosnącej odmiany górskiego czosnku. Jedyna atrakcja to podglądanie zatrzymujących się nieopodal stacji benzynowej, wokół której ogniskuje się życie całej okolicy, kierowców ciężarówek, chętnie korzystających z usług prostytuujących się miejscowych kobiet. Jakież jest zdziwienie młodego Dżabaja, kiedy pewnego dnia widzi wychodzącą z kabiny TIR-a „wujka” Witii własną matkę. „Wujek” jest znanym podrywaczem i ma reputację światowca, więc zrozumiałe, że trudno mu się oprzeć. Chłopiec nie może jednak pogodzić się z faktem, że jego ojciec, ekolog-idealista, który przed laty opuścił z rodziną miasto i przeniósł się na zapadłą wieś, przegrywa rywalizację z kimś takim. Jedyny ratunek widzi w sprezentowaniu ojcu podobno sprawiającej cuda „złotej wiagry”. Ale tę można zdobyć jedynie po drugiej stronie granicy… Eldar Szybanow umiejętnie przechodzi od dramatu do groteski, miejscami bawi, kiedy indziej wzrusza. Opowiada historię rozpadu małżeństwa, które poddaje się w starciu z prozą życia. Piękne idee przyświecające Ajbekowi dla jego żony są jedynie skrywającą nieudacznictwo fanaberią, ucieczką przed odpowiedzialnością. To zaskakujące, jak bardzo, rozgrywająca się w egzotycznym anturażu opowieść, może być uniwersalna i mądra.
Autor opisu: Sebastian Chosiński
Facebook
Google+
Twitter
Wykop
